ابن‌سینا در کتاب قانون خود ده‌ها نسخه بر پایه موم و عسل ارائه کرده و خواص شفابخش عسل را در درمان انواع بیماری‌ها یادآور شده است. وی می‌نویسد: ((عسل در هنگام زیادشدن بلغم، اندرون را تقویت، نیرو را زیاد و اشتها را باز می‌کند.))

این دانشمند بزرگ ایرانی، در کتاب قانون درباره عسل چنین می‌نویسد: «عسل، زداینده است، دهانهٔ رگ‌ها را باز می‌کند، رطوبت‌ها را از بین می‌برد، رطوبت‌ها را از ژرفای بدن بیرون می‌کشد، لکه‌های سیاه چهره را حتی اگر کهنه باشد از بین می‌برد، زخم‌های تازه را به هم آرد، نم چشم را از بین می‌برد، اشتها برانگیزد، توان‌بخش معده است، عسل پخته بسیار تغذیه دهنده است و پادزهر افیون خوردگی و نیش حشرات موذی، سگ‌ هار و قارچ سمی است. کسی که سم خورده عسل بخورد قی می‌کند و اثر سم خنثی می‌شود.»